Szczegóły
Nadrzędna kategoria: Rok szkolny 2018/2019
Kategoria: Strony

Informacje o TUTORINGU

  1. Jest to sposób doskonalenia się, proces nauczania i wychowania. Najważniejszy w nim jest indywidualny kontakt ucznia i nauczyciela. Taka metoda kształcenia obejmuje wiedzę, umiejętności i postawy moralne. Rozwój ucznia jest w tym przypadku maksymalnie zintensyfikowany – ponieważ tutor ma za zadanie odkryć mocne strony swojego wychowanka i ułatwić .

  2. Najważniejsze w tutoringu są indywidualne spotkania ucznia i tutora. Są one oparte na zasadach wzajemnego szacunku i zaufania. Celem spotkań jest budowanie u ucznia poczucia własnej wartości i pomoc w jego rozwoju.

  3. W tutoringu główną metodą pracy jest rozmowa. Jej charakter i przebieg ustala wspólnie z tutorem, uczeń – może to być omówienie jakichś spraw, własnych zainteresowań, ale też wykonanie konkretnych zadań, skomentowanie przeczytanej lektury, napisanego eseju.

  4. Ideą i celem tutoringu jest dostrzec i uświadomić uczniowi jego talent i pomóc mu go rozwijać. Jeśli uczeń czuje się wspierany, sprawiedliwie oceniany, otwiera się na działania. Zaczyna skupiać się na własnym rozwoju i uczy się współpracy. W ten sposób wkracza na ścieżkę własnego sukcesu.

  5. Jeśli uda się osiągnąć ten cel, uczeń zdobędzie umiejętność samodzielnego podejmowania mądrych decyzji. Będzie dojrzałym człowiekiem, gdyż będzie potrafił wziąć na siebie odpowiedzialności za te decyzje, gdyż będzie potrafił przewidzieć ich skutki. Bardzo ważnym efektem pozytywnym tuto ringu jest też umiejętność budowania dobrych relacji międzyludzkich, odnajdywanie się w grupie społecznej, zarówno jako niezależna jednostka, jak i człowiek otwarty, tolerancyjny, zdolny do współpracy.

  6. Dla ucznia tutor jest doradcą, osobą godną zaufania, kimś, kto wprowadza go w kolejny etap stawania się dojrzałym, wartościowym człowiekiem. Jest też pewnego rodzaju autorytetem, ale – to ważne! – także partnerem, a nie patrzącym z góry monarchą. Tutor poznaje ucznia, pomaga mu wyznaczać i osiągać cele edukacyjne. Wreszcie, razem z nim przeżywa satysfakcję z osiągania tych celów.

  7. Tutoring to wspólne rozwiązywanie problemów. Ale tutor korzysta z pomocy innych, kiedy jest to konieczne. W ten sposób uczeń jest zachęcony do pracy nad sobą i do rozwiązywania swoich problemów we współdziałaniu z innymi.

  8. Proces tutoringu skupia się na mocnych stronach ucznia. Rośnie więc jego wiara w siebie i zaczyna on redukować to wszystko, co do tej pory hamowało jego rozwój – na przykład przekonanie, że nie nadaje się, nie da rady, inni zrobią lepiej... Takie oparcie się na mocnych stronach w efekcie stawać się człowiekiem samodzielnym, otwartym na pozytywną krytykę, na twórcze kontakty z innymi, na rozwój.


Przebieg spotkań, tutoring w praktyce:

 

  1. Współpraca tutorska odbywa się na podstawie ustaleń, swoistego kontraktu zawartego pomiędzy tutorem a podopiecznym. Wybór tutora jest samodzielną decyzją ucznia. Jeden tutor może mieć pod opieką maksymalnie 10 uczniów.

  2. Czas, miejsce i ilość spotkań zależy od umowy między uczniem a tutorem. Zwykle jest to spotkanie raz w tygodniu około 10-15 minut.

  3. Możliwa jest zmiana tutora, a także tutor może rozwiązać współpracę z uczniem, ponieważ ideą tuto ring jest dowolność, a nie przymus.

  4. Sposób mierzenia postępów, efektów swojej pracy tutor ustala z uczniem.

 

Tutorzy w naszej szkole:

 

  1. EWA BALCERAK

  2. MARTA CIEŚLUKOWSKA

  3. AGNIESZKA KAMIŃSKA

  4. ANDRZEJ KAMIŃSKI

  5. MARTA KAŃCZUŁA

  6. ANNA KORNECKA

  7. ARTUR KOWALSKI

  8. JOANNA KRAWCZYK

  9. ANETA KRZYSZCZUK

  10. URSZULA MAZUR

  11. JOANNA MURZYN

  12. URSZULA NAKIELSKA

  13. IZABELA PROCHONIAK

  14. MICHAŁ SZWEDO

  15. WIOLETTA WAKUŁA

  16. MAŁGORZATA WALKIEWICZ

  17. DOMINIK ZUZIAK

 

Literatura dla zainteresowanych:

 

1. „Tutoring w szkole – między teorią i praktyką” praca zbiorowa pod redakcją P.

Czekierdy, M. Budzyńskiego, J. Traczyńskiego, Z. Zalewskiego i A.

Zembrzuskiej, Towarzystwo Edukacji Otwartej, Wrocław 2009,

2. „Integralna profilaktyka uzależnień w szkole” Marek Dziewięcki, Rubikon

3. „Optymistyczne dziecko” Martin E.P. Seligman, Media Rodzina, 1997

4. „Porozumienie bez przemocy, czyli język żyrafy w szkole” Towe Widstrand,

CMPPP, Warszawa 2008

5. „Dorastanie w zaufaniu” Justine Mol, CMPPP. Warszawa 2008,

6. „Wychowanie bez porażek w szkole” Thomas Gordon, Instytut Wydawniczy

Pax, Warszawa 2002.